Blog

Quique Setién dzieli historię hiszpańskiego futbolu na dwie epoki: tę przed przybyciem Johana Cruyffa do Barcelony oraz tę po jego przybyciu. Chociaż najsłynniejszym uczniem tego genialnego piłkarza i trenera z Holandii jest PepGuardiola, oglądając grę drużyn Setiéna szybko można zdać sobie sprawę z ogromnego wpływu, jaki miałÂ i Cruyff i Guardiola na prezentowany przez nie styl.

Real Betis prowadzony przez Setiéna i jego asystenta, Edera Sarabię, funkcjonuje na bazie pewnych idei, które cechowały Barcelonę Pepa Guardioli z jej najlepszego okresu: poszukiwanie ‘trzeciego zawodnika’ aby piłka i zespół mogli razem poruszać się w kierunku bramki rywala; czyste wyprowadzenie piłki spod pola karnego;szukanie przestrzeni aby podać piłkę za plecy obrońców rywala; czy teżÂ termin„wspólnych podróży”, który ukułÂ Martí Perarnau polegający na nieustannym przemieszczaniu się zespołu względem położenia piłki na boisku, dzięki czemu po jej stracie mogą ją odebrać szybciej i bliżej bramki przeciwnika. Co więcej, Setién może dopisać sobie do sukcesów umiejętność wprowadzenia i ‘zakorzenienia’ w pierwszym zespole zawodników wyszkolonych w szkółce Betisu, takich jak bramkarz Pedro, obrońca Junior, pomocnicy Fabián Ruiz i Francis Guerrero czy też napastnik Loren Morón. Wszystkie powyższe składowe są receptą na sukces, który niewątpliwie odniósł w tym sezonie kantabryjski szkoleniowiec awansując z Betisemdo Ligi Europy na sezon 18/19.

Atak pozycyjny Betisu: akcja prowadzona jest prawą stroną, co skupia uwagę rywala i ściąga piłkarzy bliżej prawej linii. W tym momencie następuje podanie na drugą stronę boiska, gdzie do akcji podłącza się Junior Firpo. W ten sposób Betis zdobył bramkę na 1-0 w meczu z Espanyolem oraz na 2-3 w derbach Sewilli w pierwszej rundzie (wtedy do akcji podłączył się Durmisi).

Faza ataku

- W ustawieniu 1-3-5-2 kluczową rolę odgrywają wahadłowi, którzy poszerzają i pogłębiają pole gry. Często teżÂ stanowiąÂ element zaskoczenia, przede wszystkim w momencie przerzucenia ciężaru gry na drugą flankę (bramka Juniora Firpo nabiegającego z lewej strony boiska w meczu przeciwko Espanyolowi jest tego dobrym przykładem).

- Cierpliwa wymiana piłki aż do pojawienia się luki i możliwości podania do niekrytego kolegi z zespołu na połowie rywala oraz stwarzanie przewagi liczebnej w kluczowych przestrzeniach (tutaj dużą rolę odgrywają pomocnicy: Fabián, Guardado czy teżÂ Joaquín). Umiejętności indywidualne FabiánaRuiza, który doskonale rozumie się z kolegami zespołu, potrafi poszukać podania prostopadłego, uwolnić się spod krycia i pokazać się do podania, spróbować zagrania do daleko stojącego piłkarza przełamując ustawienie rywali, czy też niespodziewanie podłączyć się do akcji aby oddać strzał na bramkę lub asystować koledze z zespołu.

- Betis do perfekcji opanował jeden z fundamentów gry opierającej się na posiadaniu piłki – zagrania za plecy obrońców, kiedy trzeba stworzyć przewagę liczebną lub wynikającą z ustawienia na boisku.

- Poszukiwanie ‘trzeciego zawodnika’, czyli tego, do którego kolega odgrywa piłkę aby miał wolną przestrzeń potrzebną do kontynuowania akcji. Jest to szczególnie istotne w fazie wyprowadzenia piłki z obrony do linii pomocy. Zwyczajowe zagranie na ‘trzeciego zawodnika’ to wymiana piłki pomiędzy bocznym obrońcą, stojącym przed nim bocznym pomocnikiem oraz zawodnikiem ze środka pola, ‘trzecim zawodnikiem’, który na początku jest kryty przez rywala. Intencją tego zawodnika powinno być poszukiwanie kolegi ustawionego dalej i podanie mu piłki.

- Betis potrafi podjąć ryzyko krótkiego rozgrywania piłki pomimo możliwego pressingu ze strony rywala. Bramkarz Adán odgrywa kluczową rolę w wyprowadzeniu piłki z obrony wychodząc wysoko i tworząc przewagę liczebną.

Poszukiwanie ‘trzeciego zawodnika’ w praktyce: Bartra szuka podaniem Fabiána Ruiza. Ten, będąc odwrócony tyłem do bramki rywala oddaje piłkę Javiemu Garcíi (‘trzeciemu zawodnikowi’), który na początku akcji jest pod kryciem dwóch napastników Espanyolu: Gerarda Moreno y Baptistao. Pierwszą intencjąÂ Javiego Garcíi po otrzymaniu piłki powinien być dokładny przegląd sytuacji na boisku i poszukanie dalej ustawionego kolegi. W tym przypadku jest nim Boudebouz, który otrzymuje podanie znajdując się za plecami dwóch środkowych (defensywnych) pomocników przeciwnika.

Faza obrony

- Próba ustawienia wysokiego bloku obronnego aby nie dopuścić do krótkiego rozgrywania piłki przez rywala. Jeśli drużyna przeciwna gra długimi podaniami (jak np. Eibar), poszerzają ustawienie obronne powrotem wahadłowych do systemu 1-5-4-1.

- Zachowywanie niewielkich odległości między liniami obrony – pomocy – ataku. Tutaj głÃ³wną postacią i liderem jest Marc Bartra, który kieruje linią obrońców. Przesuwając ją do przodu przesuwają się też linia pomocników i napastnicy, zachowując niewielką odległość między liniami, co jest skuteczną bronią przed penetrującymi podaniami rywali.

- W spotkaniach z Athletikiem i Espanyolem prezentująÂ ustawienie 1-5-3-2 w fazie obrony. Fabián Ruiz lub Joaquín stosują wysoki pressing naciskając na środkowego obrońcę (Yeraya znajdującego się pomiędzy Unaiem Núñezem a Iñigo Martínezem) lub środkowego pomocnika (Carlosa Sáncheza).

- Starają się zmusić rywala do rozgrywania piłki bocznymi korytarzami blisko linii. Kiedy piłkę mają pomocnicy rywala, Betis naciska pięcioma piłkarzami. W ten sposób w odbiór piłki włącza się niemal każdy zawodnik na boisku (np. kiedy Espanyol rozgrywał akcję lewą stroną, do pressingu włączyli się: obrońca Amat, wahadłowy Junior, pomocnicy Javi García i Guardado oraz jeden z napastników).

Przejście do ofensywy

- Przy odbiorze piłki przed polem karnym rywala Betis stosuje szybki kontratak, albo zmieniając stronę, albo szybko prowadząc piłkę w kierunku bramki wchodząc między dwóch obrońców i skupiając ich uwagę, aby oddać piłkę do podłączającego się, niekrytego kolegi z zespołu (np. podanie Fabiánado Francisa przy trzecim golu z Espanyolem) 

- Jeśli odbiór następuje przed własnym polem karnym lub w środku pola pierwszą intencją jest długie podanie, które łamie ustawienie naciskających pressingiem rywali. Jeśli takie zagranie nie jest możliwe – poszukująÂ zagrań w poprzek boiska, pozostając w posiadaniu piłki do momentu kiedy zespół ustawi się do ataku pozycyjnego.

 

Przejście do obrony

 

- Natychmiastowy pressing najbliżej ustawionych zawodników po stracie piłki.Cały zespół przemieszcza się względem położenia piłki na boisku, co sprawia że przy utracie piłki na połowie rywala znajduje się na niej większość graczy Betisu. Często skrajni środkowi obrońcy (zazwyczaj Mandi i Amat) schodzą do linii bocznych.

- Po stracie piłki, kiedy zespół nie jest dobrze ustawiony (na przykład w meczu z Eibarem, drużyną, która wymaga odważnej, otwartej gry), szybki powrót do obrony i zmiana systemu na 1-5-4-1.